متن این پیام بدین شرح است:
هميشه به همسرم ميگفتم من يازده هزار فرزند دارم. فرزندان من دانشجويان دانشگاهم هستند. ناباورانه يكي از بهترين آنها را از دست داديم. مريم ميرزاخاني عزيز كه در واقعه اتوبوس دانشگاه جزو مجروحين بود و مدتي با چوب زير بغلي به دانشگاه ميآمد در عين نبوغ و استعداد خارقالعاده، دختري ساده و مهربان و بيتكلف بود. پس از رفتن به خارج براي ادامه تحصيل چندبار به ايران آمد و يكبار نهار ميهمان من در دانشگاه بود. از خبرهاي دريافت جوايز مختلف در خارج هميشه خوشحال ميشديم و افتخار ميكرديم. وقتي براي مراسم دريافت جايزه فيلدز رفته بود به من گفتند در آن مراسم خيلي حالش خوب نبوده و خيلي نگران شديم. بعد از يك دوره درمان شنيديم حالش خوب شده و خيلي خوشحال شديم. بعد از ازدواج و بچهدار شدنش ديگر به ايران نيامد. رابط ما با ايشان دكتر تابش خودمان بود كه در استنفورد هستند. بعداً اخبار بدي راجع به عود بيماري ايشان شنيديم تا اخيراً كه فهميديم اين گل ما پرپر شده و در سن چهل سالگي شوهر و فرزند نازنينش را تنها گذاشته است. هنوز نميتوانم باور كنم. خدايش بيامرزد و روحش شاد. به خانواده ايشان از صميم قلب تسليت ميگويم.
سعيد سهرابپور
رئيس اسبق دانشگاه